Ertesi gün
randevumuzu aldık. Annemde bizimle beraber gelmek istedi. Sonuçta küçük de olsa
bir operasyon olduğu için Nursen’in yanında olmak istedi. Belki bir şeye
ihtiyacı olur diye hem de bebeğimizi merak ediyordu babaannelik heyecanıyla.
Bir kere de olsa ultrasonda görmek istiyordu.
Randevu
günümüze kadar gerçekten çok heyecanlıydık. Hatta Nursen bile hiç olmadığı
kadar heyecanlıydı. Her gün ve özellikle
bir gece öncesi “Ne olacak? Nasıl olacak? Umarız sorunsuz olur” diye düşünüyorduk
devamlı.
O gün geldiğinde annem bize geldi ve üçümüz
birlikte çıkıp doktora gittik. Aslında üçümüz demek yanlış oldu. Bir de
Nursen’in karnındaki bebeğimiz var. Hiç beklemeden doktorun odasına girdik.
Gerçekten sempatik ve samimi bir doktor gibi görünüyordu. Oturduk ve Nursen’den
gerekli bilgileri istedi. Son regl tarihi, transfer tarihi v.b. Hani daha önce
bahsetmiştim, bu tip bilgilerin mutlaka küçük bir defter edinilip not alınması
çok iyi olur diye. İşte o notlar burada çok lazım oldu ama biz not almamıza
rağmen yanımıza almadığımızı sandık. Doktor sordukça bizde bir panik oldu.
Çünkü o heyecanla tarihleri hemen hatırlayıp söyleyemedik. Hemen tüp bebek
doktorumuz Aysun Hanım’ı aradık ve ondan öğrendik bilgileri. Meğerse notlar
yanımızdaymış ama sanırım o heyecanla bulamadık. Biz öyle panik olduk, doktor
da biraz acele ettirdi ve bizde iyice panik ve heyecan başladı. Bu durum esas
Nursen’i çok gerdi. Neyse ki Aysun Hanım’la telefonla konuşup bilgileri aldık
ve hallettik sorunu.
Devam edecek...