Nursen hamileliğinde “tost tost” diye nicesine sarıldı

Hemen hemen 8. haftadan itibaren Nursen yiyeceklere karşı tepki vermeye başladı. Artık her şeyi yiyemiyor, hatta bazı yiyeceklerden özellikle kaçıyordu. Bu haftadan itibaren 3,5 ay yani hemen hemen 26 hafta bitene kadar sabahları ve gün içinde sadece tost yiyerek beslenmeye başladı. Ama sadece kaşarlı tost yiyebiliyordu. Canı tostun içine başka şeylerde koymak istiyordu ama o kadar canı istemesine rağmen yiyemiyordu. Aslında bir yerde de iyi oldu böyle beslenmesi. Hamileliğinin başında 5 kilo verdi. Bir yandan karnı büyüyor bir yandan da kilo veriyordu. Bu sayede hamileliğinin devamında çok fazla kilo almayarak hiç sıkıntı çekmedi.

Akşam yemeği için gündüz hazırlanıyor, çok güzel yemekler yapıyor akşamda oturup gayet güzel yiyoruz. Ama ertesi gün bir önceki akşam yediği yemeği görmek bile istemiyordu. Koca tencere yemek var. Ben tek başıma yesem 3 günde anca biter. Hadi ben o yemeği yedim Nursen için yeni bir yemek yapmak lazım ama o yemeği de ertesi gün yiyemeyecek çok büyük ihtimalle. Her seferinde yapılan yemek kalıyor ve sonra dökülüyordu.

Bu durum bir ev için hiç hoş olmuyor. Hem bayağı bir masrafa sebep oluyor hem de evde her gün yemek dökülmesi eskilerin tabiri ile evin bereketini kaçırıyordu. Bereket kaçıyor mu kaçmıyor mu bilmiyorum ama evde her gün yapılan yemeğin bir kere yenilip dökülmesi ev için gerçekten kötü bir durum.

Bir seferinde Nursen çorba yaptı ve o akşam yedik. Sonra tencereyi balkona koyduk. Sonra o tencere orada 5 gün boyunca kaldı. Nursen bir kere yedikten sonra o kadar tiksinmiş ki çorbadan, bırakın tekrar yemeyi dökmek üzere tencereyi almak için bile yanına yaklaşamamış. Bende o çorbanın balkonda olduğunun farkında değildim. Bilsem hiç değilse ben dökerdim.

Bizde çareyi dışarıda yemekte bulduk. Yakınlarda temiz ve kaliteli olan güzel bir restoran var. Hem her çeşit sakatat ürünü yapılıyor hemde çok lezzetli ev yemekleri var. Oraya gidip Nursen o gün ne isterse onu yiyorduk. Hiç değilse bir porsiyon yiyip bir daha “canım istemiyor bu yemeği” durumu olmadan ertesi gün başka bir yemek yiyebiliyorduk. Sakatat çeşitleri olduğu için benim de işime geliyordu. Çok seviyordum ve bu sayede bende onlardan yiyordum. Tabii her seferinde değil. Kolesterolü tavan yapmamam da lazım.

Bazı akşamlarda eve paket sipariş veriyorduk. Nursen’in canı ne isterse. Ben tamamen Nursen’e tâbi yaşıyordum. Önemli olan onun mutluluğu, huzurlu ve rahat olması.

Bir yemekte de yeşil salata ve özellikle maydanozdan birden tiksindi. Hamileliğin sonuna kadar maydanoz hiç yiyemedi. Yeşil salatayı da biraz zaman geçtikten sonra zorla yemeye başladı. Tekrar alışması çok zor oldu ama hepsi atlatıldı geçti.

Aşerme sadece canının yiyecek bir şeyler istememesi değilmiş meğerse. Aynı zamanda yiyeceklerden tiksinme de aşerme oluyormuş. Bunu da sonradan bir yerde okuyunca öğrendim. Bu durum sanki doğal olarak vücudun kendini koruması gibi oluyor. Nursen’in tiksinerek yiyemediği her şeyin hamilelik sürecinde bir zararı olduğunu öğrendik. Mesela maydanoz, roka başta olmak üzere tiksindiği bütün yeşilliklerde K vitamini varmış ve bu vitamin kanın pıhtılaşmasını sağlıyormuş. Bu da bebeğin beslenmesi için çok zararlı. Üstüne üstlük biz bu durumu riske atmamak için kan sulandırıcı iğne kullanıyorduk. Nursen bunlardan tiksinerek yiyemediği için daha sağlıklı bir durum oluştu doğal olarak.

Hamileliğimizin ilk doktoru

Oturduk karşısına, durumu anlattık. Tüp bebek olduğu için o da riskli gebelik grubunda olduğumuzu söyledi ve ona göre hareket edeceğimizi anlattı. İlk olarak her gün yaptığımız kan sulandırıcı iğneye devam edip etmeyeceğimizi sorduk. Hani bir umut belki bitsin artık keselim falan diye bekledik ama devam etmemiz gerektiğini söyledi. Ne yapalım her gün iğne yapmaya devam edecektik. Böylesi hem bebeğin hem Nursen’in sağlığı için çok daha iyi olacakmış.

Bize kartını vererek ne zaman istersek kendisini arayabileceğimizi de söyledi. Bu çok önemliydi bizim için, herhangi bir zamanda herhangi bir sorun olduğunda arayabilecek olmamız bizi rahatlattı. Ama aslında hiç öyle olmadı ve ulaşamadığımız zamanlar oldu. Bu durum güvenimizi sarstı tabii ki. O zamanları ileride daha detaylı anlatacağım.

Laf arasında doktorumuz doğuma kadar toplam 3 yada 4 kere görüşeceğimizi söyledi. Daha doğuma 7 ay var ve bu süre içinde bu kadar az görüşecek olmamız, yani kontrole gidecek olmamız bize garip geldi. Çünkü daha önce doğum yapanlardan duyduğumuza göre özellikle son 2 ay kontroller bayağı sıklaşıyormuş. Belki bu hamileliğin gelişimine göre değişiyordur. O kadar fazla olmayabilir ama gene de o kadar az kontrole gidecek olmamız bize pek ormal gelmedi.

Bunun üstüne haziran ayından itibaren yaklaşık 1,5 ay Ankara’da olamayacağını, bu sürede bizi beraber çalıştığı ve güvendiği, iyi bir doktor olduğunu söylediği başka bir doktor arkadaşına yönlendireceğini söyledi. Ama gene de telefonla kendisine ulaşabileceğimizi belirtti. Bu bizim için çok sorun olmayacaktı çünkü aynı tarihlerde bizde tatilde olacaktık. Sonuçta telefonla ulaşabileceksek pek de sorun değildi. Tabii ki ulaşabilirsek!!

Devamlı gideceğimiz doktor arıyoruz

Bundan sonra hamileliğimiz süresince kontrolü sağlayacak doktor düşünmeye başladık artık.  Doğuma kadar tek bir doktora gitmek ve doğumu da o doktora yaptırmak istiyorduk. İlk aklımıza gelen Cem ve Eda oldu. Daha önce bahsetmiştim Cem’den. Bebeğimiz kız olursa isim babası olacaktı. Onlarında, Ağustos ayında çok güzel ve çok tatlı bir bebekleri dünyaya geldi. Doğumu yaptıran doktoru tavsiye ettiler. Gerçi hamilelik sürecinde başka doktora gitmişlerdi fakat doktordan memnun olmadıkları için ve güvenmedikleri için doğumu başka bir doktora yaptırmışlardı. Bize o doktorun gayet iyi, tatlı, işinde iyi bir kadın olduğundan bahsettiler. O da özel bir hastanedeydi. Eskişehir yolundaki bir hastane. Orada sosyal güvencemizi de kullanabilecektik. Elimizdeki tek tavsiye edilen, denenmiş doktor olarak bu kişi vardı.

Devlet hastanesi de düşündük aslında ama bir iki devlet hastanesi için olumsuz yorumlar aldık. Hem yaşayanlardan hem de internetteki araştırmalarımızdan. Doktorun ultrasona girmediği, sadece görüntüye bakarak yorum yaptığı ve kontrolü sağladığı devlet hastanesi bile vardı. Bunlar bize hiç güven vermedi. En iyisi Cem ve Eda’nın tavsiye ettiği doktor ve hastane olarak karar verdik. Hem hastane hakkında da orada doğum yapan birkaç kişiden ve araştırmalarımızdan çok olumlu şeyler duyduk.

Sonuçta randevu alıp o doktora gitmeye karar verdik. Hafta içi bir gündü. Sabah saatlerinde gittik kontrole. Bizden genç, iyi niyetli, ilgili olduğunu gördüğümüz bir kadın doktordu. Gerçi daha sonra anlatacağım, 2 ay sonra ilgili olduğu konusundan ne kadar yanıldığımızı gördük. O yüzden adını burada karalamamak için saklı tutuyorum. Merak eden olursa benimle iletişime geçebilir ve adını söyleyebilirim.


Devam edecek...

Bebeğimizin ilk belirgin ultrason görüntüleri

Bir hafta sonra, hamileliğimizin 8. haftasında  tekrar bize mutlu olmamızı sağlayan, bebeğimizin yaşadığını söyleyen, kalp atışlarını dinleten doktor Sarp Bey’e kontrole gittik. Hemen ultrasona aldı ve bütün kontrolleri yaptıktan sonra her şeyin yolunda olduğunu bize ekranda göstererek anlattı. Hatta elleri tomurcuklanmaya başlamıştı bile. Yani doktor öyle söylüyordu, biz de baktık ama hiçbir şey anlamadık. Ama her şey yolunda ve bebeğimiz sağlıklıydı ya o bize yeter.

 Ultrason görüntülerinin çıktısını istedim özellikle. Sarp Bey bunu söylediğimde kendi tecrübelerine dayanarak, gülümseyerek “Siz bir hevesle biriktirirsiniz ama ileride çocuğunuzun umurunda bile olmaz” dedi. Olsun biz yine de biriktireceğiz. Hatta bu görüntüler zamanla bozulmasın diye tarayarak dijital ortama attım ve bilgisayarımızda duruyor. Çünkü görüntüler aynı faks makinesi gibi termal olarak basıldığı için zamanla silinip kayboluyor ve elde beyaz bir kâğıt kalıyor.

Bu ve bundan sonraki her kontrolde tüm ultrason görüntülerini alarak biriktirdim. Hemde en başında Aysun Hanım’ın embriyo transferi olduğu gün bana verdiği ilk embriyo görüntüsünden itibaren. Şöyle bir bakınca o gelişime gerçekten mucize gibi bir şey. Bir insan nereden nereye geliyor. İnanması gerçekten çok güç.


Devam edecek...

Yoksa ikiz mi oluyor?

Her şey çok çok güzeldi ama Sarp Bey’in anlam veremediği bir durum vardı. Keseciğin yanında küçük bir kesecik daha vardı ama Sarp Bey anlayamamıştı bu durumu. Bir başka doktor arkadaşını çağırıp ona da gösterdi fakat o da anlamadı. Sadece bize kötü bir şey olmadığını rahat olmamamızı söyledi. Bir daha ki kontrolde ne olduğu belli olur, o zaman söylerim dedi. İşin aslı bizde çok merak ettik ne olduğunu. Aklımıza direkt ikiz olabileceği geldi. Anladığımızdan, bildiğimizden değil tabii ki bizimki sadece varsayım. Bizi bir hafta sonra tekrar kontrol için çağırdı ve Sarp Bey’in yanından ayrıldık.

İkimizde sevinçten uçuyorduk. Bebeğimizin kalp atışlarını duyduk ve yaşıyor işte! Çok çok güzel bir duygu. Hem de ilk kez canlı olarak gördük. Gerçi daha sonraki ultrason görüntülerinde de olacağı gibi hiçbir şey anlaşılmıyor ama olsun orada bir şey gördük işte ve o bizim bebeğimiz. Hemen ailelerimizi arayıp müjdeyi verdik. Tabii ki onlarda en az bizim kadar rahatladılar ve sevindiler. Sonra Aysun Hanım’ı arayıp durumu söyledik ve o da sevincimize ortak oldu.

Çok karışık ve değişik duygular içindeydik. Önce kötü bir durumla karşılaştık, sonra o kötü durum tamamen olumlu bir hâle dönüştü. Moralimiz, enerjimiz birden dibe vurup sonra tavan yaptı. Ne yapacağımızı, ne konuşacağımızı bile bilemiyorduk. Sadece rahatlamanın verdiği bir huzur vardı üzerimizde ve ne kadar çok acıktığımızı fark ederek gidip kendimize bir ziyafet çekmeye karar verdik.

Bu sırada artık kontrollerimizi başka doktor yapacağından acaba buraya, Sarp Bey’e mi gelsek diye düşündük. Bize böyle sevinçli bir haber verdiği için gerçekten çok ısınmıştık kendisine. Ama maalesef bunu gerçekleştiremedik. Çünkü çalıştığı hastanede sosyal güvencemizi kullanamıyorduk ve çok pahalı bir hastaneydi. Sigortamızı kullanmadan kontrollere gelmek bize çok ağır gelecekti. Sarp Bey’e bu kadar ısınmamıza rağmen üzülerek başka bir doktor aramaya devam edecektik. 


Devam edecek...

Ve bebeğimiz yaşıyormuş meğerse…

Bizim ufacık da olsa umudumuz devam ediyor hâlâ.  Sarp Bey, tekrar kontrol edeceği için seviniyorduk.  Hiç değilse birisinden daha aynı şeyi duyarsak bizde daha kesin şekilde emin olacaktık. Sonuçta ilk kontrol yetersiz kalan bir ultrason cihazı ile yapılmıştı ve burada daha gelişmiş bir cihazla tekrar kontrol edilecekti. Zaten buraya gelmemizin esas amacı da daha gelişmiş bir cihaz ile tekrar kontrol edilmesi değil miydi?

Bizi aşağıya poliklinik katına götürdü Sarp Bey. Nursen muayene odasına girdi ben gene koridorda kaldım tek başıma ve moralsiz biçimde. Boş boş sağa sola bakınırken muayene odasının kapısı açıldı karşımda Sarp Bey’i gördüm. Yüzünden bir şeyler anlamaya çalıştım fakat pek de olumlu bir ifadesi yoktu. Beni de içeri çağırdı. Girdim, kapıyı kapattı ve bana dönüp “Bebeğiniz yaşıyor. Kalp atışları gayet sağlıklı duyuluyor” dedi.

Araya ben dışarıdayken Nursen’in içeride yaşadıklarını sıkıştırmak istiyorum. Aynen Nursen’in ağzından çıktığı gibi anlatıyorum: Sarp Bey, beni muayeneye alıp gayet sakin, tepkisiz ve çok ciddi bir şekilde kontrole başladı. Hani sanki bebeğin kalp atışlarının duyulamayacağından eminmiş gibi. Birden çok şaşkın bir ifadeyle, gözünü monitörden ayırmadan, parmağıyla görüntüyü işaret ederek “E bu bebek yaşıyor!!” dedi. Tekrar iyice monitöre baktı, ultrason cihazının sesini açıp “İşte bakın!! Kalp atışlarını duyabiliyoruz” dedi. Bunu söyler söylemez ben inanamayarak  şaşkın bir şekilde “Gerçekten mi?!” dedim. Tam anlamıyla “salak oldum”. Sonra kapıya doğru yönelip seni çağırdı. Sen geldiğinde ben sersem gibiydim.

O anda ne olduğumu bilmiyorum. Nursen’e baktım yüzünde müthiş bir rahatlama duygusunu yansıtan gülümseme vardı. Gittim hemen Nursen’in elini tuttum sıkı sıkı. Bu sırada Sarp Bey de cihazın başına geçti ve ekrandan bana da gösterdi bebeğimizi. Sonra da cihazın sesini açarak kalp atışlarını dinletti. Gerçekten kalbi pıtır pıtır atıyordu. Hatta yetişkin bir insanın kalp atışları gibi bayağı ritmli ve güçlüydü.  Sanırım hayatımda duyduğum en güzel ses oldu bu. Nursen’le birbirimize bakıp mutluluğumuzu konuşmadan gözlerimizle anlattık. Bu arada Sarp Bey’in boynuna atlamamak içinde kendimi zor tutuyordum. Sanki bize dünyaları vermişti.  Böyle bir sevinç yok! 1 saat içinde moralimiz önce yerlere indi sonra havalara çıktı. İki zıt duyguyu, uçlarda yaşamak gerçekten ruhen çok yormuştu sanırım. Kendimi pelte gibi hissediyordum.


Devam edecek...

Baba olmayı o anda anladım!!

Biz morallerimiz alt üst olmuş şekilde oradan ayrıldık ve hastaneye doğru yola koyulduk. Ankara’yı bilenler bilir, Cinnah Caddesi’nin hemen hemen  ortalarından Şimşek sokağa kadar yürüdük. Yaklaşık 15 dakikalık bir mesafe. Ama o 15 dakika bize 1.5 saat gibi geldi. Yolda ikimizinde ağzını bıçak açmıyor. Ne diyeceğimizi bilemiyoruz. Gerçekten çok üzgünüz. Bir ara Nursen “İsim bile hazırdı. Olmadı ama” dedi. O an iyice çöktüm ben. Bir yandan Nursen’e belli etmemeye çalışıyorum ama gerçekten çok kötüydüm. İşte baba olmayı o anda anladım. Hani babalarımız der ya “Sende baba olunca anlarsın” diye. Gerçekten doğruymuş. Daha en başında, bebeğimiz 20 günlük cenin halindeyken bunu anladım. Babalık duygusu gerçekten bambaşka. Belki de hata bende. Kendimi o kadar şartlandırmışım ki, o kadar benimsemişim ki bebeğimizi bu duygu çok ağır geldi bana.

Yolda bizden heyecanla haber bekleyen ailelerimizi aradık ve durumu haber verdik. Onlar da üzüldüler tabii ki. Ama ne yapalım durum böyle oldu. Gene de bir umut var ama çok küçük bir umut.

Hastaneye geldik, doktor Sarp Bey’i bulduk ve sıramızı beklemeye başladık. İçimizde ufak da olsa bir umut hâlâ var. Burada bebeğimizin kalp atışlarını duyacağız gibi geliyor hep. Fakat bu moralimizi düzeltmek için yetmiyor ki. Zaman da geçmek bilmiyor. Heyecanla ve sabırsızlıkla sıramızı bekliyoruz.

O sırada Nursen “Ne güzel de tutunmuştun. Ne oldu şimdi?” dedi. Daha öncede anlatmıştım, embriyonun rahme tutunabilmesi için çok uğraşmıştı Nursen. Günlerce yatmıştı. Bizim tabirimizle “kuluçkaya yatmıştı”. Bunu söylediğinde gene ağlamamak için kendimi zor tuttum. Sanırım Nursen’de öyle. Hatta şu anda bunları yazarken bile duygulanıyorum.

Sıra bize geldi, Sarp Bey’in karşısına oturduk. Çok samimi, bizi rahatlatan bir doktordu. Durumu anlattık, Aysun Hanım’ın dediklerini söyledik. Kendisi  Aysun Hanım’a çok güvendiği için direkt söylediklerine göre hareket etti ve bizle o şekilde konuştu. Fakat gene de kendiside duymak istedi olan biteni ve Aysun Hanım’ı arayarak bilgi aldı. Gerçekten yakın ilgi ve alâka gösterdi bize. O da kürtaj üzerinde durdu, ertesi gün aç karnına gelmemiz gerektiğini ve Nursen’i hemen operasyona alacağını söyledi.

O gün bebeğimizin kalp atışlarını duyacağız diye heyecanlanırken şimdi konuştuğumuz konuya bakın. Doktorun karşısında oturmuş kürtajdan bahsediyoruz. Bütün her şey, düşüncelerimiz, heyecanımız, hayallerimiz, moralimiz alt üst olmuştu.

Son cümle olarak da “Her şeye rağmen kendim görmeden de kesin karar vermem ben” dedi. 


Devam edecek....

Naçizane tüp bebek tavsiyeleri: Tedavide dikkat edilmesi gerekenler - 2

Dar iç çamaşırı ve dar kot pantolon giymeyin. Bu şekilde sıkışma spermleri zorlayarak kalitesizleşmesine yol açıyor. En güzeli boxer ve biraz bol pantolonlar.

Bol bol yürüyüş yapın ve hareket edin. Sürekli oturmak ve hareketsiz kalmak spermlerde tembelliğe neden oluyor.  Tabii ki yürüyüşü bir nefeste 30 km yaparak abartmayın. Günde 45 dakika kadar yeterli oluyor. İş yerinde sürekli oturarak yaptığınız bir göreviniz varsa yarım saatte bir kalkıp birazda olsa hareket etmeye çalışın.

Beslenmenize çok  dikkat etmeniz ve sıkı beslenmeniz gerekiyor. Fındık, fıstık, badem, ceviz gibi kuru yemişler yemek çok faydalı. Keçi boynuzu inanılması güç ama çok  çok faydalı. Odunun içine 2 damla bal konulmuş gibi bir şey ama bayağı işe yarıyor. Daha çok haşlayarak suyunu içmek iyi geliyor. Daha öncede yazmıştım ama yeri gelmişken tekrar edeyim. Yarım litre sura 5-6 adet keçi boynuzunu iki üç parçaya kırıp atın ve kaynatın. Kaynadıktan sonra 10 dakika kadar demlenmesini bekleyin. Bu suyu sabah akşam birer bardak için. Tatsız tuzsuz saçma sapan bir içecek ama faydası çok fazla. Aynı zamanda sabahları bir tatlı kaşığı keçi boynuzu pekmezi yemek çok faydalı. Kırmızı meyvelerde çok faydalı. Özellikle kuru kırmızı erik. Günde bir avuç yenmesinde fayda var. Nar ve domates de çok faydalı. Özellikle közlenmiş veya pişmiş domates çok daha faydalı. Kırmızı et ve balık her durumda olduğu gibi sperm kalitesi için de çok iyi geliyor. Ama ızgara olması gerekiyor.

Düzenli ve kaliteli uyku çok önemli. Günde en az 7 saat uyuyun ve kaliteli uyumaya çalışın. Şöyle bir yatın, yattığınız gibi de kalkın, huzurlu ve dinç şekilde.

Son 10 gün çok sıcak banyo, sauna gibi ortamlardan kaçının. Bu kadar sıcak hiç iyi değil spermler için. Hatta duşta sonlara doğru testislere 2-3 dakika uygulayacağınız soğuk su çok iyi gelir. Belki ilk başta alışık olmayanlar için zor olur ama hemen alışılıyor. Hatta bunu son 10 gün değil tedavi süresince uygulamak daha faydalı olabilir.

Düzenli kullandığınız ilaçlar varsa bunları mutlaka doktorunuza söyleyin. Gerçi siz söylemeden o zaten soracaktır. İlaçların ne olduğuna göre doktorunuz size tavsiyelerde bulunacaktır.

Bunlar anlattıklarım aslında kilo aldıracak yöntemler. Sperm kalitesini yükselteyim derken kilolarla başınız derde girebilir. Ama hiç kafanıza takmayın. Tedavi güzel şekilde sonuçlanıp bebeğiniz olduğunda yaşayacağınız hareketlilik bu kiloları atmanıza yardımcı olacak. O bebeği kucağınıza almak için yapacağınız her şey değiyor emin olun.

Tüm bunların yanında en önemlisi, altını defalarca çizerek belirtmek istiyorum gerçekten en önemli unsur daha öncede birkaç defa yazdığım gibi moralinizin yüksek olması. Tamam tüp bebek tedavi süreci psikolojik olarak da sıkıntı veren bir süreç. Ama elinizden geldiği kadar hiçbir durumda moralinizi bozmayın. Her duruma ve olaya olumlu bakmaya çalışın. Olursa olur olmazsa olmaz. Sağlık olsun. Dünyanın sonu değil. Bu tedavilere biraz da eğlenceli tarafından yaklaşın, hatta siz eğlenceli bir hale getirin ki daha kolay geçsin. Psikolojinizin her zaman çok iyi olması lazım. Kendinize sıkıntı, stres yaparsanız emin olun tedavinin olumlu sonuçlanma olasılığı çok çok düşük olur. Hadi diyelim tedavi olumsuz sonuçlandı tekrar deneyebilirsiniz. 3-4 ay geçtikten sonra tekrar deneyin. Defalarca denedikten sonra bebek sahibi olan o kadar çok çift var ki! Hatta daha öncede yazdığım gibi tedaviden sonra doğal yollardan bile bebek sahibi olma şansınız var. Bu konuda eğer okumadıysanız daha önce yazdıklarıma bir göz atın lütfen. Bizim o süreçte neleri nasıl şakaya vurduğumuzu görün. Belki size de fikir ve ilham verir o şakalar.

Naçizane tüp bebek tavsiyeleri: Tedavide dikkat edilmesi gerekenler - 1

Tüp bebek yaptıracak çiftlerin özellikle erkeklerin yapması gereken, dikkat etmesi gereken bazı durumlar var. Beslenme gibi, yaşam düzeni gibi. Üç ay önceden bunlara uyarak yaşamaya başlanılması gerekiyor. Gerçi tüp bebek yapmayıp doğal yollardan bebek sahibi olmayı düşünüyorsanız bunları gene yapmanız faydalı olacaktır. Çünkü bu anlatacaklarım sperm kalitesinin yükselmesini sağlayacak faktörler.

Tüp bebek tedavisine başlamadan önce elinizde olmadan da bazı faktörler sperm kalitesini olumsuz yönde etkilemiş olabilir. Bilgisayar başında saatler geçirmek olumsuz etkileyen sebeplerden birisi. Ama günümüzde gerek iş gerekse özel yaşantımızda bilgisayarsız bir hayat çok zor. Mutlaka bir şekilde bilgisayarla zaman geçiriliyor. Hele ki diz üstü bilgisayarlar özellikle kucağa konularak kullanılıyorsa gerçekten çok zararlı. Birde bilgisayarın ısınması ile yayılan ısı iyice zarar vermektedir. Zaten sıcak ne şekilde olsun sperm için zarar veriyor.  Bu tip bilgisayarı diz üstü bir sehpa üzerinde kullanmak zararını azaltabilir. Bunun yanında o bilgisayar ile internete kablosuz olarak bağlanılıyorsa zararı arttıran önemli bir faktör. Gerçi kablosuz bağlantılar bilgisayar başında olmasanız bile zarar verebiliyor. Akıllı telefonlar ve tablet bilgisayarlar da sperm kalitesine zarar veren diğer unsurlar. Cep telefonlarını pantolon cebinde taşımak veya kılıf içinde kemere takarak taşımakta direkt zarar veriyor spermlere. Ama ceket cebine koysanız bu seferde kalbe zararlı. Eğer bir çantanız yoksa nerenize koyarsanız koyun bir yerden zarar veriyor. Sanırım bu durumda eskiden sigara paketlerinin taşındığı gibi çorapta taşımak en iyisi.

İş hayatı veya özel hayattaki olumsuzluklardan doğan sinirlilik durumu ve buna bağlı olarak gelişen stresli bir yaşam da sperm kalitesini etkiler. Gerçi artık günümüzde stresten kaçmak, hayatı toz pembe yaşamak, her olayda Grease filmindeki gibi dans ederek, şarklı söyleyerek tepki vermek çok zor. Hayat şartları, maddi zorluklar, insan ilişkileri stresten uzak kalmayı olanaksız kılıyor.

Önceden gerçekleşen bu sperm kalitesinde ki bozulmaları normale hatta iyiye çevirmek için sperm verme işleminden 3 ay öncesinden yapılmaya başlanması gereken birkaç tavsiye işinize yarayacaktır.

Öncelikle bu 3 ay içerisinde sigara ve alkol kesinlikle kullanılmamalı. Kullananlar zaten bu zamana kadar bu iki zararlı alışkanlık yüzünden spermlerini mahvetmiş olmalılar. Hiç değilse şu 3 ay kullanmayarak spermlerin kendilerine gelmesini sağlayın. Alışkanlıkları olanlar için gerçekten zor bir durum ama sonucunun ne kadar güzel olacağını düşünürseniz gerçekten değer. 3 ay çok kısa bir süre, hemen geçiveriyor. Belki bu şekilde sigarayı tamamen bırakabilirsiniz bile. 


Devam edecek....

Naçizane tüp bebek tavsiyeleri: Tüp bebek yaptırmaya karar verme

Kontrollerden sonra doktorunuz ve eşinizin doktoru size tüp bebek yöntemini tavsiye ediyorsa kesinlikle çekinmeyin bundan. Tabii ki çok iyi düşünülmesi, irdelenmesi gereken bir durum. Bu konuda ciddi uzman bir tüp bebek merkezinde bu tedaviye başlamanız çok önemli. Sahte, uzmanlaşmamış tüp bebek merkezleri ve konuyla ilgilenen kadın doğum uzmanları da olduğunu çok duydum. Karar vermeden önce yaptıracağınız yeri, doktoru çok iyi araştırın ve emin olun ne olduğundan, nasıl olduğundan. Boşa zahmet ve para harcamayın. Tüm bunları ve bundan sonraki aşamaları mutlaka eşinizle birlikte yapın, inceleyin ve kararı birlikte verin. Çok güvendiğiniz kişilerden alacağınız tüp bebek ve doktor tavsiyelerini de göz ardı etmeyin. Gerçekten ummadığınız kişilerden de çok memnun kalacağınız fikirler çıkabilir. Ancak kafanızı karıştıracak fikirler ve tavsiyelerle de karşılaşacaksınız. Mutlaka düşündüklerinizde kararsızlık yaşayacaksınız. Böyle durumda karı koca kafa kafaya verip iç sesinizi dinleyerek, hiç panik olmadan, sakince en doğru kararı verin. Çok fazla kararsızlık yaşamamaya çalışın.

Karar verdiğiniz tüp bebek merkezindeki doktorunuzdan tedavi sürecini, neler olacağını, hangi aşamalardan geçeceğinizi çok iyi dinleyerek öğrenin. Biraz sıkıntılı ve zahmetli bir tedavi süreci olacağından her şeyi eşinizle birlikte en ince ayrıntısına kadar öğrenmeniz, bilmeniz sizin için çok iyi olur. Baktınız güven duymuyorsunuz, sizi tatmin etmeyen, kafanızda soru işaretleri yaratan durumlar var hiç çekinmeden başka tüp bebek merkezlerine de giderek size en uygun olanını, en rahat edeceğinizi seçerek karar verin. Kafanızın rahat olması, doktorunuzun sizi rahatlaması tedavinin olumlu sonuçlaması açısından çok önemli.

Doktorunuza karar verirken sizinle kurduğu diyalogun samimi olmasına, sizi rahatlatıcı bir etkisi olmasına, size güven vermesine dikkat edin. Eğer konusunda yetersiz, tedirginlik yaratan bir doktor ise tedavi boşa harcanabilir. Çekinebileceğiniz, istemeyeceğiniz, size sıkıntı verebilecek bir çok tedavi ve konu hakkında o doktordan bilgi alacaksınız. Eğer kendinizi o doktor karşısında rahat hissetmezseniz, ona güvenmezseniz size tavsiyeleri sanki küfür gibi gelebilir. Yapmanızı istediklerini yaparsınız ama daha çok eziyet çekerek, istemeyerek yaparsınız.

Tedavi süreci ile ilgili tıbbi bilgileri ve önerileri aldıktan sonra mutlaka maddi kısmını da iyice öğrenin. Çünkü gerçekten çok pahalı bir tedavi. Herkesin kolayca altından kalkamayacağı bir maddi külfet gerektirebiliyor. Tamam sonucu güzel olacak ve maddiyatın hiçbir önemi olmayacak belki ama genede ne kadara malolacağını baştan öğrenmekte fayda var. Eğer bir çocuğunuzun olmasını çok istiyorsanız, imkânlarınız dahilinde hiç değilse bu tedaviyi bir kez yaptırmak için şartları zorlamanız sizin için çok güzel olabilir.