Amniyosentez zamanı geliyor

17. haftada amniyosentez yaptıracağız. Nursen ile birlikte internet ve kitapları biraz karıştırarak nasıl bir işlem olduğunu araştırdık önce. Bu çok ciddi ve gerçekten riskli bir uygulama. Ama yeri geldiğinde bir o kadar da gerekli bir yöntem. Bebeklerin yaklaşık olarak %3-4’ü anomalilerle doğuyor. Bunların oluşmasında ise genetik kusurların rolü çok büyük. İşin kötü yanı genetik hastalıklar için henüz bir tedavi yöntemi yok. Bu yüzden bunların önceden tespit edilmesi gerekiyor. Sonucuna göre de hamilelik ciddi bir düzeye gelmeden hamileliği sonlandırmak gerekebilir. Her şeyi göze alıp o bebeği dünyaya getirmek istenmiyorsa. Bunun tespit edilmesi için birkaç yöntem vardır ama en çok kullanılanı ve bildiğim kadarı ile en kesin ve net sonuç veren işlem ise amniyosentez.

Amniyosentez, anne adayının karnından bir iğne ile bebeğin içinde yüzdüğü amniyon sıvısına ulaşılarak o sıvıdan alınması şeklinde gerçekleşiyor. Gerçekten çok riskli, dikkat isteyen ve uzmanlık gerektiren bir işlem. Ufacık bir hata bebeğe ve anneye zarar verebilir. Çok düşük bir oranda olsa da bebeğin kalbinin durmasına bile sebep olabiliyor.

Önceleri, ultrason cihazı yokken körlemesine yapılıyormuş bu işlem ve riski çok daha fazlaymış. Tabii kötü sonuçlarda bir kadar çokmuş. Ama ultrason cihazı ile önce sıvı alınacak yer iyice tespit edilip görülerek iğne batırılıyor ve eskiye göre çok daha risksiz bir şekilde uygulanabiliyor. Ama her ne olursa olsun bu işlemi özellikle bu konuda uzman, çok fazla kez uygulamış, çok tecrübeli, eli yatkın ve eli hafif bir doktorun yapması en iyisi. Bir çok yerde bir çok kişi amniyosentez yapıyor ama yapan kişinin bu işin ehli olmasını bilmek ve güvenmek çok önemli. Yani amniyosentez yapacak kişinin çok çok iyi araştırılması gerekiyor. Kesinlikle riske atılacak bir durum değil.

Genelde 16. ve 18. haftalar arasında yapılıyor amniyosentez. Çünkü sonucunun laboratuvardan çıkması 3 – 4 haftayı bulabiliyor. Bu süre sonunda çıkan sonuca göre hiç istenmedik bir durumla karşılaşılabilir ve istenmeyen  bir karar verilebilir. Eğer hamilelik sonlandırılacaksa bu zamandan sonrası çok tehlikeli olabiliyor. O yüzden amniyosentezi 16. – 18. Haftalarda yaptırmak daha sağlıklı oluyor.

Daha çok bizim gibi yaşı hamilelik için normalin üzerinde olan anne adayları için uygulanıyor bu yöntem. Diğer durumlarda daha çok üçlü taramada herhangi bir riske rastlandığında amniyosentez yapılıyor. Daha önce de bahsetmiştim. Biz sadece ikili tarama yaptırdık ve anomali riski çok çok düşük bir seviyede idi. Nursen 39 yaşında ve üstüne üstlük tüp bebek yöntemi ile hamile kaldığı için riskli gebelik grubunda olduğundan bizim mutlaka yaptırmamız gerekiyor. 

Bebeğimizle geyik yapıyorum

Bu zamanlarda bebeğimizle daha çok konuşmaya başladım. Nursen de konuşuyordu. Biliyoruz ki kesinlikle bizi duyuyor ve anlıyordu yanında olduğumuzu, varlığından çok memnun olduğumuzu. Ben genelde akşamları Nursen’in karnına başımı yaslayıp konuşuyordum, karnını okşayarak bebeğimizi seviyordum. Hatta geyik bile yapıyordum. Nursen’le beraber resmen şakalaşıyorduk bebeğimizle. Tüp  bebeğimiz, piknik tüpümüz bizim diyordum. Onunla bir iletişim kurmaya çalışıyordum. Bazen bu yaptıklarıma tepki veriyordu. Ben değil ama Nursen hissediyordu minik hareketlerle tepkilerini.

Zaman geçtikçe ve bebeğimiz büyüdükçe hareketlerini bende hissedeceğim ama henüz erken. Şimdilik Nursen bile çok zor hissediyor.

Hamilelik süreci ile ilgili kitapları okumaya da devam ediyorduk. İki ayrı kitaptan hafta hafta gelişimi takip ediyorduk. Çok merak ediyorduk ne durumda, nasıl bir gelişim içinde olduğunu. Kitapta şu haftada bebeğinizde şöyle gelişmeler olacak gibi bilgiler vardı. Mesela o dönemde bebeğimizin hıçkırdığını öğrendik. Bayağı içeride hıçkırıyordu. Organlarının gelişimini öğrendik. Hatta ağladığını bile öğrendik. Meğerse anne karnında iken ağlayabiliyormuş bebek. Kitaplarda örnek ultrason görüntüleri ile bebeğimizin ne şekilde olduğunu kestirmeye çalışıyorduk. Bunlar heyecan verici durumlar oldu hep bizim için.

Yavaş yavaş bebeğimizle ilgili hayaller kurmaya da başladık. Doğduğunda neler yapacağız, neler alacağız gibi. Benim en büyük hayalim göğsümde uyutmaktı. Hani klasik baba fotoğrafları vardır, bebek babanın göğsündedir ve beraber uyuyorlardır. İşte öyle bir fotoğrafı bende istiyordum. Müthiş şekilde hevesleniyordum buna. Hem bebeğimiz içinde rahat olacaktı bu şekilde uyumak çünkü geniş bir gövde ve konforlu bir göbeğe sahibim. Bu hayalim bebeğimiz doğduktan sonra gerçekleşti ve hemen her akşam bu şekilde uyuyor bebeğimiz. 

3 Bebek, 3 Aile, 3 Gerçek Hikaye...

Sarıbatı, Kara ve Cide aileleri hayata bebekleriyle yeniden başladılar. Bu yeni hayatın tüm zorluklarını, heyecanlarını, bitmeyen sevgilerini ve her gün artan mutluluklarını şimdi bizimle paylaşıyorlar. Gelin, 24 Nisan’da yayınına başlanan “Türkiye’nin İlk Web Aile Dizisi”nde her biri yeni bir macerayla geçen günlerini beraber izleyelim. Bebeklerimizi beraber büyütüp, onlarla beraber büyüyelim.

www.facebook.com/PrimaDunyasi
http://www.youtube.com/primadunyasi


Bir bumads advertorial içeriğidir.

Bebeğimiz Nursen’i gıdıkladı

13. hafta ve 20. hafta arasında geçen sürede doktorumuza gitmedik. Zaten kendi doktorumuz Ankara dışında olacağı için ona gidemeyecektik. Diğer tavsiye ettiği doktora gitmek içinde sebebimiz olmadı. Aslında sebebimiz yoktu demek yanlış oldu. Sonuçta kontrollere gitmek zorundaydık ama emaneten bir doktora gitmek içimizden gelmiyordu. Acil bir durum olursa o zaman gideriz diye düşündük. Neyse ki her şey yolunda gitti ve ona da ihtiyacımız olmadı.  17. haftada amniyosentez yaptıracaktık ve anca o zaman görebilecektik bebeğimizi .

Bebek kendi kendine büyüyordu Nursen’in karnında. Artık hareketlensin diye beklemeye başladık. İçeriden kıpır kıpır bir şeyler hissetmek istiyorduk. Çok hevesleniyorduk hareketlerini hissedebilmek için ama bir türlü hareket yoktu. Aslında kontrollerde ultrasondan gayet hareketli olduğunu görüyorduk ama henüz Nursen bile hissedemiyordu o hareketleri.

Bir gün Nursen, annem ve teyzemle birlikte bir akrabamıza gideceklerdi. Gelip arabayla alacaklardı Nursen’i ve Ankara için uzak sayılabilecek bir mesafeye gideceklerdi. Evden çıkmadan önce Nursen telefonla aradı, konuştuk. Almaya gelmek üzerelermiş. Konuştuktan yaklaşık yarım saat kadar sonra Nursen tekrar aradı. Bu aramada müthiş haberi verdi. Karnında minicik bir kıpırdama hissetmiş. Sanki gıdıklanma gibi, gaz hareketi gibi bir şeydi dedi. Gıdıklanma tabiri daha güzel oldu, içeriden gıdıklamıştır belki bebeğimiz. Sesi çok heyecanlıydı ve kendisi çok şaşkındı. Bende çok heyecanlandım. Artık bebeğimiz varlığını hissettiriyordu.

Akşam evde görüştüğümüzde tüm gece boyunca gene hareketlenir mi acaba diye bekledik ama hiçbir belirti yoktu. Ufacık bir bebek tabii o kadar hareketten bile yorulmuş olabilir. Doktor arkadaşlarımıza ve tecrübeli annelere sorduğumuzda daha o kadar hareketli olmayacağını, ara sıra minik kıpırdanmalar olabileceğini, esas 20. haftadan sonra daha belirgin hareketler hissetmeye başlayacağımızı söylediler.

Gerçektende öyle oldu. 20. haftaya kadar sadece Nursen’in hissedebileceği kadar minik kıpırdanmalar oluyordu. Ben kesinlikle hissedemiyordum. Nursen hissettiğinde hemen bana haber veriyordu. Bende belki hissederim diye elimi koyuyordum ama hiçbir şey hissedemiyordum. Zaten çok kısa ve hafif oluyormuş hareketler. Ama bende artık hissetmek istiyordum. Sanırım biraz da sabırsız davranıyordum bunun için. Nasıl olsa hareketler artacak ve bende net şekilde hissedebilecektim.

İlk arabada hissetmişti Nursen hareketleri ve bundan sonrada her arabaya bindiğimizde gene ufak kıpırdanmalar oluyordu. Bebeğimiz illâ ki araba isteyecek doğduktan sonra diye düşünmeye başladık. 

Temizliğe gelen Zekiye Ablamız hamilelik teşhisini koydu

Artık Nursen’in karnı büyümeye başladı. Nursen’e göre bu şişkinlik gaz yüzünden oluyormuş. Gerçi kendine de çok mantıklı gelmiyordu böyle olması ama öyle düşünüyordu. Henüz niyeyse hamilelikten dolayı karnının büyüdüğünü, hafif hafif kilo aldığını kendine konduramıyordu. Ben ne kadar “Hayatım bak bebeğimiz büyüyor. Karnın büyüdü” desem de “Yok yok yaaa.. Gaz o gaz.. Ondan büyüdü karnım” diyordu. Fakat o gaz bebek doğana kadar hiç geçmedi aksine artarak devam etti.

Evimize 2-3 haftada bir yardıma ve temizliğe gelen Zekiye Ablamız var. Gene bir Pazar günü geldi. Biz de o gün arkadaşlarımızla bahar havasının güzelliğinden faydalanmak için kahvaltıya gideceğiz. Hazırlanırken ben Nursen’in karnını okşayarak “Bak nasıl da büyüyor bebeğimiz. Karnın bayağı fark etti. İyice büyümeye başladı” dedim. Nursen her zamanki gibi “Yok hayatım gaz o yaa” dedi. Ben Nursen ne derse desin “He” dediğim için o sıralarda “Yaa tabii gazdır. Doğru diyorsun” diyerek dalga geçiyordum.

O sırada Zekiye Abla da yanımızdaymış. Şöyle bir Nursen’in karnına bakıp “Ne gazı. Hamilesin, karnın büyümüş işte” dedi. O andan sonra artık Nursen bebeğin gelişmesinden dolayı karnının büyüdüğüne ikna oldu. Benim o kadar laflarım ikna edemedi ama Zekiye Ablamızın tek bir lafı direkt ikna etti.

Doktorumuzla son görüşmemiz

13. haftaya geldiğimizde Nursen’in kontrol zamanı gelmişti. Randevumuz öğlene doğru bir saatteydi. Daha önce bahsetmiştim bu günleri keyifli bir güne çeviriyorduk. Kontrol öncesi sabah gidip bir yerde kahvaltı ettik. Sonrada randevu saatimizde hastaneye gidip doktoru bekledik. Sıramız geldi ve doktorun odasına girip karşısına oturduk. Sanki bizi ilk kez görüyor gibiydi. Daha önce iki kere görüşmüştük aslında.

Hakkımızda ve hamileliğin gelişimi hakkında neredeyse hiçbir şey hatırlamıyordu. Sadece sima olarak bizi hatırlıyor gibiydi. Daha önce verdiğimiz bilgileri bir daha verdik duruma şaşırmış şekilde. Tekrar tahmini doğum tarihini hesapladı doktor. Biz bunları zaten biliyorduk. Bu kadar ilgisiz olması bizi çok şaşırtmıştı. Hadi tamam bir çok hastası vardır ve hepsini aklında tutması gerçekten zor olabilir. Ama bilgisayarına baksa o saatte bizim randevumuz olduğunu görecek. Gördüğünde de gene bilgisayarında ki kayıtlarından daha önce ne olmuş, ne bitmiş şöyle bir baksa karşısında oturan hasta için çok daha pozitif bir muayene günü olur.  Zaten bu muayene o doktorla son yüz yüze görüşmemiz oldu. Daha sonra anlatacağım, gerçekten çok önemli sebeplerden dolayı bir daha o doktora gitmedik.

Daha önceki gelişimi tekrar anlattık. Görüşmediğimiz zamanda olan gelişmelerden de bahsettik ve bunların üzerinde konuştuk. Doktorun fikri her şeyin normal göründüğü ve gelişimin gayet güzel gittiği oldu. Konuşmaların üzerine ultrason odasına geçtik. Bebeğimizi görecektik gene. Bu ikimizi de çok heyecanlandırıyordu.

Artık ultrason görüntülerinden bir şeyler anlayabiliyorduk. Biraz şekillenmiş bebeğimiz. Daha dikkatli bakınca ve doktor anlatınca çok daha iyi fark edilebiliyor bebeğin şekli. Ağzı, burnu belli oluyordu. Ayakları, elleri, vücudu görülebiliyordu. Süper bir görüntüydü bu. Bebeğimizi ilk kez bu kadar net görebiliyorduk. Monitöre sarılıp öpmek istedim. Nursen’de aynı şekilde şaşırmış bir durumda monitöre bakıyordu. Bir yandan bebeğimize bakıyor bir yandan da doktorun neler dediğini dinlemeye çalışıyorduk.

Doktorun söylediğine göre gelişimi çok güzelmiş. Her şey yerli yerinde ve şahane görünüyormuş. Esas önemlisi normalden daha iriymiş. Boyu 6,8 cm olmuş. Bir iki hafta kadar daha ileride seyrediyormuş gelişimi. Cinsiyetini öğrenmek istedik ama daha çok erken olduğunu söyledi doktor. Belli değilmiş henüz. Bu sıralarda yanılma payı çok yüksekmiş. 18. haftadan sonra ufak ufak belli olabilirmiş cinsiyeti.Ama kemik yapısından sanki erkek gibi dedi. Biraz iri bir bebek  olduğundan erkek gibi görünüyormuş. Tabii henüz kesinlikle belli olmaz. Bunu en iyi zamanı geldiğinde görebileceğiz ve en kesin sonucu ise amniyosentez yaptırdıkdan sonra öğrenebileceğiz.

Hiçbir zaman ne Nursen’de ne de bende kız ya da erkek olsun diye bir düşünce olmadı. Ne olursa olsun sonuçta bizim bebeğimiz olacaktı. İlk ve son olacağı için de hiç önemli değildi. Entuğ azından şimdilik ilk ve son bebeğimiz diye düşünüyorduk. Ama hayaller kurarken kız olursa şöyle yaparız erkek olursa böyle yaparız gibi düşüncelerimiz vardı. 

Nursen’in büyüyen karnı için krem

Nursen için en önemli ve en çok işimize yarayan çatlak önleyici krem oldu. Artık Nursen’in karnı yavaş yavaş büyümeye başladığından ileride, doğumdan sonra çatlaklar oluşacaktı. Bu durumu önlemek istiyorduk. Devamlı alış veriş yaptığımız eczanede çalışan kişi krem olarak tek geçtiği bir markayı önerdi. Bu markanın bebek ürünleri ve doğumdan sonra annenin kullanabileceği ürünleri de var. Bebek için pişik kremi, anne için emzirirken çok büyük olasılıkla kullanacağı göğüs ucu kremi gibi. Yalnız biraz pahalı bir krem. Büyük bir tüp ama fiyatı yüksek.

 Israrla hamilelik sırasında bu kremi kullanmasını ve ileride  hiçbir sorunla karşılaşmayacağını söyledi Nursen’e. Kremi aldık ve Nursen kullanmaya başladı. Her gün yavaş yavaş büyüyen karnına her gün sürüyordu. Faydasını hemen hissetmeye başladı. Doğum sonrasında da faydasını gördü. Hamilelik sırasında karnının büyümesiyle gerginleşen deriyi yumuşacık yapıyordu krem ve hiç zorluk çekmedi Nursen.

Doğumdan sonra da gerçekten en ufak bir çatlama olmadı karnında. Tamam biraz pahalı gibi görünse bile 6 ay boyunca kullandı bu kremi ve doğumdan sonra da tüpte daha bir ay gidecek kadar krem kalmıştı. Çok az kullanıldığı için uzun süre gidiyor ve bu durumda verdiğimiz parayı kat kat çıkarttı. Esas önemlisi ise anlattığım gibi faydasını fazlasıyla gördü Nursen. Çok rahat etti tüm hamileliği boyunca.

Aslında belki de tesadüfen bu krem, Nursen için iyi gelmişti. Ama bir başkasına bu kadar iyi gelmeyebilir. Sonuçta ciltten cilde farklılık gösterebilir. Bu durum için yumuşatıcı ve çatlakları önleyici birkaç marka daha var. Kakao yağı özlü, badem yağı özlü olan kremlerde mevcut. Önemli olan markası değil hangisinin iyi geldiği. Hatta direkt badem yağı veya direkt kakao yağı bile kullanılabilir. En başından kullanmakta gerekiyor ki cilt hamileliğin ilk zamanlarında elastikiyet kazansın ve büyüme sırasında gerilmeler daha rahat ve sorunsuz olsun.

Bir öneri daha; bildiğiniz en basitinden bebek yağı. Hem ucuz, hem işe yarıyor. Bunu duştan sonra kullanmak çok iyi oluyormuş.

Nursen’e hamile alış verişi ve doğuştan Galatasaray’lı Lâl

Dışarıda yürüyüşe çıktığımızda bir yerlere oturup yiyip içiyorduk. Hafta sonları ise genelde alış verişe gidiyorduk. Daha geniş zamanımız olduğu için alış veriş işi hafta sonları daha rahat oluyordu. Hem gezme oluyor hem de işlerimizi yapıyorduk. Yaptığımız alış veriş tabii ki genelde Nursen için oluyordu. Artık hamile kıyafetleri gerekiyordu, çünkü normal kıyafetlerinin içine girememeye başlamıştı. Ama hamile kıyafetleri bulmak özellikle zevkimize göre bulmak çok zordu. Alış veriş merkezleri, Kızılay’da ki dükkanlar arasında mekik dokuyorduk. Ama bu işleri yaparken de çok eğleniyorduk. İkimiz çok güzel zaman geçiriyorduk.

Ben özellikle hamileler için olan esprili tişörtler almak istiyordum Nursen’e. Üzerine çeşitli animasyonlar olan tişörtler. Alışveriş için dolaşırken ben hep bunlara bakıyordum. Ama genelde bu tip kıyafetleri internetteki alış veriş sitelerinden daha kolay buluyordum. Hem uygun fiyatlı olanları buluyordum hem de siparişi verince kapımıza kadar geliyordu. Aldığım birkaç tane tişört gerçekten çok yakışmıştı Nursen’e. Tam bizim kafa yapımıza uyan, olayı şakaya vuran komik animasyonlu tişörtlerdi. Bunları giydiğinde daha da şirin bir hamile oluyordu Nursen.

Bunların yanı sıra daha çok internetten araştırmalar yaparak hamilelik için gerekli, almamız gerekenleri tespit edip alıyorduk. Çünkü mağazalardan hamile alış verişi yapmak gerçekten pahalıya geliyordu. Aynı ürünü veya muadilini internetteki alış veriş sitelerinden daha uygun fiyatlarla bulabiliyorduk.  

Genelde giyim üzerine oluyordu alış verişimiz ama arada başka kalemlerde çıkıyordu. Hamilelik süresince Nursen’in daha rahat etmesini sağlayacak ürünler. Mesela hamile yastığı, hamile terliği gibi.  Hamile yastığı olarak birkaç çeşit yastık var. Yan yatması gerektiği için karnın altına koyulan yastık, U şeklinde yastık gibi. Biz U şeklinde olan büyük yastığı tercih ettik. Nursen tek bir yastıkla hem başını koyabiliyor, hem karnının altına destek olarak koyuyor, hem bacaklarının arasına alarak daha rahat etmesini sağlıyor hem de sırtına destek oluyordu. Bu yastık sayesinde Nursen’in uykuları daha rahat ve sorunsuz geçiyordu. Hamile terliği sayesinde de yaptığımız yürüyüşlerde belinin daha rahat etmesini sağlıyordu.

Yavaş yavaş Lâl için de alınacakları tespit etmeye başladık. İnternet sitelerini dolaşırken rastlıyorduk genelde Lâl için alacaklarımıza. Görünce “Aaa buna da ihtiyacımız olacak. Alsak iyi olur” diye düşünüyorduk. Bu konuyu daha sonra detaylı olarak anlatacağım.

Lâl için ilk kıyafeti ben emr-i vâki yaparak aldım. Daha Lâl 2 aylık minicik bir cenindi ama bu kıyafetleri almam şarttı. Bu kıyafetler, Lâl’in doğduktan sonra tüm hayatı boyunca mutlu olmasını sağlayacak giysilerdi. Tabii ki Galatasaray kıyafetleri. Gene internette bir sitede Galatasaray’ın bebek kıyafetlerini buldum ve hemen satın aldım. Tulum, tişört, başlık ve önlük. Bunları şimdiden almaya bir yerde mecburdum çünkü heyecanla Lâl’i  Fenerbahçe’li yapmak isteyen bir dedesi var. Nursen’in babası Fenerbahçe’li ve benim babamdan önce davranmam gerekiyordu. Bu sayede sonradan değil doğuştan Galatasaray’lı olacaktı bir tanecik kızım Lâl.

Karıcığım; Lâl bana çektiyse ayvayı yedin..

Bu dönemler tam bahar aylarına geldiği için havalar da güzelleşmeye başlamıştı. Nursen genelde tüm gün evde kaldığından sıkılıyordu tabii. Günlerde uzadığından akşamüzerleri çıkıp dolaşmak için ideal zamanlardı. Hemen hemen her akşam işten geldiğimde Nursen’le çıkıp yürüyüş yapıyorduk. Bu yürüyüşler aynı zamanda hamileliğin daha sağlıklı geçmesi içinde çok iyi oluyor. Bazen mahallemizde yürüyüşler yapıyorduk, bazen Tunalı Hilmi Caddesi’ne gidiyorduk, bazen alış veriş merkezlerine. Aklımıza neresi eserse.

Birde bu zamanlarda Nursen artık karnı büyüdüğü için klasik hamile psiklojisine girip kendini beğenmemeye başladı. “Çok kilo alıyorum”, “Karnım büyüdü”, “Giyecek hiçbir şeyim kalmadı. Üzerime hiçbir kıyafetim olmuyor” gibi serzenişlerde başladı.  Çok normal bir durum ama bir kadın için özellik hamile bir kadın için gerçekten bu unsurlar moralinin bozulmasına sebep oluyor.

Aslında Nursen moralinin bozulmasının yanı sıra duruma pek de inanamıyordu. Garip geliyordu karnının büyümesi. Hâlâ gaz şişkinliği gibi geliyordu.  Nursen’e moral vermek, rahatlatmak ve bunun gaz olmadığının, Lâl’in büyümesi olduğuna ikna etmek için bayağı dil döküyordum. “Lâl büyüyor, tabii ki karnın büyüyecek. Hele ki bana çektiyse ayvayı yedin zaten” diyordum.

Ben 5,5 kilo doğmuşum. Tosun gibi bir bebekmişim. Şimdi de farklı sayılmam. 1,93 cm boy, 110 kiloluk bir hacmim var. Gerçekten irilik konusunda Lâl bana çekerse sanırım Nursen biraz sıkıntı çekecek. Kendinden 1 metre ilerde giden bir karnı olacak. 

Hamilelik sırasında ilaç kullanılması

Nursen’in baş dönemsi ile ilgili bir rahatsızlığı var. Bir zamanlar gittiği doktor menier teşhisi koymuş ama sonradan başka bir doktordan öğrendik ki menier değilmiş rahatsızlığı. Orta kulaktaki kristallerin bozulması yüzünden şiddetli baş dönmesi oluyormuş Nursen’de.

Senede bir iki defa tutuyor ama tam tutuyor. Şiddetli şekilde başı dönüyor. Ayakta duramıyor hatta kafasını bile kaldıramıyor. Gerçekten çok sıkıntı verici ve zor bir rahatsızlık. Üstüne üstlük 2-3 gün devam edebiliyor.

Gene tuttu bu rahatsızlığı. İlaç alması gerekiyor ama hamilelik durumu yüzünden alamıyor. Ne yapsak derken bari doktora soralım diye düşündük. Önce kontrollere gittiğimiz doktorumuzu aradık. İlk aramada ulaşamadık. Biraz süre geçtikten sonra ki iki üç aramada daha ulaşamadık. Hani bize “Ne zaman isterseniz cep telefonumdan arayıp ulaşabilirsiniz” demişti. Bu ona ilk ulaşamamamız oldu. Çok daha sonra bize geri döndü ama iş işten geçmişti. Başka bir jinekolog arkadaşımı arayıp durumu söyledim ve gerekli olan ilacı kullanabileceğimizi söyledi. Bu ilacı alınca Nursen rahatladı. Gerçi bu rahatsızlık için hiçbir ilaç işe yaramıyormuş ama biz o zamanlar kesin rahatsızlığı menier olarak bildiğimizden ilacı aldık. Tabii gene faydası oldu ama geçici bir süre.

Hamilelik sürecinde mutlaka ilaç alınması gereken durumlar olabiliyor. Mutlaka ilaç alınması gerekiyorsa bunu önce doktora sormak gerekiyor. Alınacak ilaç anneye ve bebeğe zarar verici olabilir. Ancak ufak baş ağrıları, halsizlik gibi durumlarda alınabilecek tek ilaç içinde parasetamol içeren ilaçlar. İçilebilecek en zararsız ilaç bu. Bunu danıştığım tüm doktorların tavsiyesi üzerine söylüyorum. Yine de hamilelikte doktora danışılmadan hiçbir ilacın kullanılmaması gerekiyor.

Hatta sadece ağızdan alınan ilaçlar değil cilde sürülebilecek ilaçlar da buna dahil. Kas gevşetici, nemlendirici türü kremler gibi cilde sürülerek kullanılan ilaçlar bile direkt kana geçerek bebeğe zararlı olabiliyor.