Bu
zamanlarda bebeğimizle daha çok konuşmaya başladım. Nursen de konuşuyordu.
Biliyoruz ki kesinlikle bizi duyuyor ve anlıyordu yanında olduğumuzu,
varlığından çok memnun olduğumuzu. Ben genelde akşamları Nursen’in karnına
başımı yaslayıp konuşuyordum, karnını okşayarak bebeğimizi seviyordum. Hatta geyik
bile yapıyordum. Nursen’le beraber resmen şakalaşıyorduk bebeğimizle. Tüp bebeğimiz, piknik tüpümüz bizim diyordum. Onunla
bir iletişim kurmaya çalışıyordum. Bazen bu yaptıklarıma tepki veriyordu. Ben
değil ama Nursen hissediyordu minik hareketlerle tepkilerini.
Zaman
geçtikçe ve bebeğimiz büyüdükçe hareketlerini bende hissedeceğim ama henüz
erken. Şimdilik Nursen bile çok zor hissediyor.
Hamilelik
süreci ile ilgili kitapları okumaya da devam ediyorduk. İki ayrı kitaptan hafta
hafta gelişimi takip ediyorduk. Çok merak ediyorduk ne durumda, nasıl bir
gelişim içinde olduğunu. Kitapta şu haftada bebeğinizde şöyle gelişmeler olacak
gibi bilgiler vardı. Mesela o dönemde bebeğimizin hıçkırdığını öğrendik. Bayağı
içeride hıçkırıyordu. Organlarının gelişimini öğrendik. Hatta ağladığını bile öğrendik.
Meğerse anne karnında iken ağlayabiliyormuş bebek. Kitaplarda örnek ultrason
görüntüleri ile bebeğimizin ne şekilde olduğunu kestirmeye çalışıyorduk. Bunlar
heyecan verici durumlar oldu hep bizim için.
Valla bebekler gerçekten göğüste uyumaya bayılıyorlar. Bizim de öyle çok fotoğrafımız var. Ne yazık ki büyüdükçe o alışkanlıklarından vazgeçiyorlar. Bu nedenle o güzel anları fotoğraflamayı unutmayın.
YanıtlaSilGerçekten öyle :)) O durumda bayağı fotoğrafımız oldu ve çok hoşuma gidiyor gerçektenm :)
YanıtlaSil