13. hafta ve
20. hafta arasında geçen sürede doktorumuza gitmedik. Zaten kendi doktorumuz
Ankara dışında olacağı için ona gidemeyecektik. Diğer tavsiye ettiği doktora
gitmek içinde sebebimiz olmadı. Aslında sebebimiz yoktu demek yanlış oldu.
Sonuçta kontrollere gitmek zorundaydık ama emaneten bir doktora gitmek
içimizden gelmiyordu. Acil bir durum olursa o zaman gideriz diye düşündük.
Neyse ki her şey yolunda gitti ve ona da ihtiyacımız olmadı. 17. haftada amniyosentez yaptıracaktık ve anca
o zaman görebilecektik bebeğimizi .
Bebek kendi
kendine büyüyordu Nursen’in karnında. Artık hareketlensin diye beklemeye
başladık. İçeriden kıpır kıpır bir şeyler hissetmek istiyorduk. Çok
hevesleniyorduk hareketlerini hissedebilmek için ama bir türlü hareket yoktu.
Aslında kontrollerde ultrasondan gayet hareketli olduğunu görüyorduk ama henüz
Nursen bile hissedemiyordu o hareketleri.
Bir gün
Nursen, annem ve teyzemle birlikte bir akrabamıza gideceklerdi. Gelip arabayla
alacaklardı Nursen’i ve Ankara için uzak sayılabilecek bir mesafeye
gideceklerdi. Evden çıkmadan önce Nursen telefonla aradı, konuştuk. Almaya
gelmek üzerelermiş. Konuştuktan yaklaşık yarım saat kadar sonra Nursen tekrar
aradı. Bu aramada müthiş haberi verdi. Karnında minicik bir kıpırdama
hissetmiş. Sanki gıdıklanma gibi, gaz hareketi gibi bir şeydi dedi. Gıdıklanma
tabiri daha güzel oldu, içeriden gıdıklamıştır belki bebeğimiz. Sesi çok
heyecanlıydı ve kendisi çok şaşkındı. Bende çok heyecanlandım. Artık bebeğimiz
varlığını hissettiriyordu.
Akşam evde
görüştüğümüzde tüm gece boyunca gene hareketlenir mi acaba diye bekledik ama
hiçbir belirti yoktu. Ufacık bir bebek tabii o kadar hareketten bile yorulmuş
olabilir. Doktor arkadaşlarımıza ve tecrübeli annelere sorduğumuzda daha o
kadar hareketli olmayacağını, ara sıra minik kıpırdanmalar olabileceğini, esas
20. haftadan sonra daha belirgin hareketler hissetmeye başlayacağımızı
söylediler.
Gerçektende
öyle oldu. 20. haftaya kadar sadece Nursen’in hissedebileceği kadar minik
kıpırdanmalar oluyordu. Ben kesinlikle hissedemiyordum. Nursen hissettiğinde
hemen bana haber veriyordu. Bende belki hissederim diye elimi koyuyordum ama
hiçbir şey hissedemiyordum. Zaten çok kısa ve hafif oluyormuş hareketler. Ama
bende artık hissetmek istiyordum. Sanırım biraz da sabırsız davranıyordum bunun
için. Nasıl olsa hareketler artacak ve bende net şekilde hissedebilecektim.
ınsallah saglık ve huzurla tekmelerını hıssedersınız ve sonra saglıkla dogmasını gorrsunuz...umarım araba cok ıstemez:)) uyku da ozellıkle..sevgıler
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim :) Kızımız şu anda 8 aylık ben anca yazmaya başladım ve doğana kadar yazacağım :)
YanıtlaSilArabamız olmadığı için farkında değil durumun neyse ki :))